به گزارش خبرگزاری سمپاشی گروپ «پرونده معجزه آبخیزداری»؛ طبق تعریف ارائه شده از سوی مرکز تحقیقات بین المللی توسعه، کشاورزی شهری عملی است که در درون شهر مستقر شده باشد و از منابع انسانی و مادی برای کشت، عمل آوردن و توزیع انواع مواد غذایی و یا محصولات غیرغذایی به محدوده درون شهری یا اطراف شهر استفاده می کنند. نکته قابل توجه در تعریف کشاورزی این است که معمولا کشاورزی شهری در مکانی اتفاق می افتد که در آن مکان انتظار نمی رود فعالیت کشاورزی رخ دهد.
از همین پرونده بیشتر بخوانید:
البته مقصود از کشاورزی شهری، زراعت و کشت و کار به معنای عموم آن نیست. تولید محصولات کشاورزی اساسی نظیر گندم، برنج و غلات نیازمند شرایط کشاورزی حرفه ای و توسعه یافته برای تامین نیازهای ملی و در مقیاس کلان است. منظور از ایجاد کشاورزی در شهر، کاشت و تولید محصولات خرد غذایی با روش های آسان و با حداقل امکانات است. کشاورزی شهری معمولا با دو هدف عمده کسب درآمد و مواد غذایی و دیگری با هدف تفریح و سرگرمی در زمین های اطراف خانه ها مانند حیات خلوت ها، بالکن ها و بام ها و یا زمین های مشترک میان تعدادی از شهروندان اتفاق می افتد.
اشتغال ۸۰۰ میلیون نفری کشاورزی شهری در دنیا
بنابر بر گزارش های توسعه سازمان ملل در سال ۱۹۹۶ میلادی به طور تقریبی ۸۰۰ میلیون نفر در جهان به کار کشاورزی شهری اشتغال داشته باشند که این میزان ممکن است تا ۲۰۲۱ به یک میلیارد نفر افزایش داشته یابد. همچنین طبق گزارش سازمان ملل متحد در حال حاضر ۱۵ درصد از مواد غذایی از طریق به کار گیری سیستم های کشاورزی شهری در شهرها تولید می شود و این رقم در حال رشد است. به عنوان مثال دولت کوبا پس از سقوط شوروی و حذف کمک های کشاورزی، مردم را به کشاورزی ترغیب نمود، به این ترتیب در سال ۱۹۷۷ توانست ۲۱ هزار تن سبزی تولید کند و این رقم در سال ۲۰۰۵ به حدود ۲۸ هزار تن رسید و این به معنای حرکت به سوی محیط زیستی پایدار از طریق کاش فشار بر طبیعت بود.
بنابراین در صورت گرایش شهرنشینان به سمت کشاورزی شهری، بخش قابل توجهی از مواد غذایی مورد نیاز شهروندان در خود شهر تامین می گردد. این امر باعث می شود که برای تامین غذای شهر ناچار به برداشت بیش از ظرفیت زمین های کشاورزی نباشیم. همچنین با توجه به اینکه مقیاس تولید در کشاورزی شهری نسبت به کشاورزی روستایی کمتر است، استفاده از کودهای شیمیایی به شدت کاهش یافته و می توان در این مقیاس از کودهای ارگانیک استفاده نمود که این امر سبب حذف مواد شیمیایی مضر در چرخه طبیعت و دستیابی به غذایی سالم می شود.
مدیریت آب حاصل از بارش های آسمانی با آبخیزداری شهری
از نتایج مثبت کشاورزی شهری، مدیریت صحیح آب حاصل از بارش های آسمانی با آبخیزداری شهری است؛ بارش باران در سطح شهرها سبب به راه افتادن جریان های آب های آلوده در سطح شهر می شود. در صورت وجود سطوح، با رویه قابل جذب، این آب ها جذب خاک و سفره های زیرزمینی می شود ولی در غیر این صورت این آب های روان در سطح شهرها حرکت کرده و آلودگی های بسیار زیادی را با خود همراه خواهد کرد. گسترش و رشد شهرها سبب افزایش ساخت و سازها و کاسته شدن از فضاهای طبیعی در شهرها شده است. نیاز به تردد سریع وسایل نقلیه سبب شده است تا سطح اغلب زمین های شهری پوشیده از آسفالت و یا دیگر پوشش ها شود و به این ترتیب در صورت بارش باران، آب های روان جایی برای نفوذ در سفره های آب زیرزمینی پیدا نکند و با عبور از سطح معابر شهری تمامی آلودگی های موجود در این معابر را با خود خواهد آورد.
حال اگر سطح فضاهای خاکی که آب به راحتی بتواند در آن نفوذ کرده و به سفره های زیرزمینی بپیوندد در شهر افزایش یابد، دیگر آب های جاری و آلوده نمی شوند و می توانند به چرخه طبیعی بازگردند. با استفاده از سیستم های سطوح آبگیر باران و آبخیزداری شهری می توان سطوح قابل جذب در شهر را افزایش داد و از آلوده شدن آب های جاری جلوگیری نمود. از سویی دیگر با توجه به مشکل کمبود آب در اکثر شهرهای دنیا با بکار گیری آب حاصل از بارش ها در قسمت کشاورزی شهری با بکارگیری آبخیزداری شهری می توان از اتلاف این آب ها جلوگیری نمود و در هزینه ها صرفه جویی کنیم.
انتهای پیام/
